Rozdział 17

Po głowie plątała mi się tylko jedna myśl .. Skąd on wie ? Skąd ? Stałam w tym samym mjejscu gdzie zostawił mnie Matthew przed 5 minutami . Mój wzrok był skierowany w ten jeden punkt . W to miejsce gdzie po raz ostatni dzisiaj zobaczyłam Matthewa . Nie mogłam się ruszyć . Przemyślałam sobie to co mi powiedział i chyba zaczynałam wierzyć ,że ma racje ...Czy to prawda ? Na prawdę jeszcze się obwiniam ? Ostatnio nie za dobrze na tym wyszłam . Gdy się obwiniałam prawie utonęłam i związku z tym do dziś mnie męczą koszmary . Ale myślałam ,że już się z tym pogodziłam ..... Jednak chyba nie . Złapałam się za nadal piekący policzek i szybko się odwróciłam . Oczywiście z moim szczęściem na kogoś wpadłam . Spojrzałam na przed siebie . To była Sarah . Po tym wszystkim już nie umiałam przejść obok niej obojętnie . To było wręcz nie możliwe . Podbiegłam do niej ,a ona mocno mnie przytliła . Obie się rozpłakałyśmy .Po głowie plątała mi się tylko jedna myśl .. Skąd on wie ? Skąd ? Stałam w tym samym mjejscu gdzie zostawił mnie Matthe

-Przepraszam-powiedziałam przez płacz .Jeszce mocniej mnie przytuliła , a pozostali do nas dołączyli .

-Przepraszam . Strasznie was potraktowałam . Już dłużej nie wytrzymam bez was .

-Przeprosiny przyjęte .Nawet nie wiesz jak za tobą tęskniliśmy -powiedział uśmiechnięty Colin .

-Zobaczyliśmy ,że się kłócisz z Matthewem , więc podeszliśmy bliżej -wytłumaczył Justin.

-Co ten dupek ci zrobił ?-zapytała wściekła Jane . W moich oczach stanęły łzy .Zdjęłam dłoń z policzka ,żeby otrzeć szyko łzy .

-Uderzył cię -powiedziała z niedowierzeniem Sarah .

-Jak ja zaraz to ja mu przywalę .. -powiedział wściekły Justin .

-A ja ci pomagę -dopowiedział Colin.

-Nie, to nic nie pomoże ..-powiedziałam -Teraz to wszystko już nie ma sensu . Cieszę się ,że już się na mnie nie gniewacie . Zapomnijmy już o nim . Nie chce mieć już z nim nic wspólnego . Wykorzystał mnie i chciał mi dać to świnstwo , a ja ..a ja mu ufałam -powiedziałam i głos mi się prawie załamał .Wszyscy pd razu mocno mnie przytulili .

-Czemu nie ma z wami Liama ? -zapytałam .Nagle wszyscy posmutnieli .Nie widziałam go przez ten tydzień . Zaczynałam się o niego martwić poważnie martwić ...

-Nie chce z nikim gadać . Nie odbiera telefonów i nie chce nas wpuszczać do domu . Zupełnie zamknął się w sobie . Myślę , że teraz może być jeszcze gorzej niż po ... -przerwała Jane .-Zresztą nie ważne . Musisz z nim pogadać -zdecydowała .

-Czemu ja ?-zdziwiłam się .

-Bo nie wiesz jak się zachowywał przed twoim przybyciem . Był dosłownie wrakiem człowieka , ale potem wszystko się zmieniło ..-powiedział Justin .

-Muszę do niego iść -zdecydowałam .Boże co ja zrobiłam .. Muszę do niego jak najszybciej iść .Porozmawiać z nim , choćby po prostu zobaczyć go całego i zdrowego

-Chyba nie teraz . Jest po 23 -powiedział Colin . Sięgnęłam po komórkę . Faktycznie było już zdrowo po 23 . Spuściłam głowę .

-Macie racje pójdę do niego jutro ...

Jak zkończyliśmy rozmawiać każdy poszedł w do domu . Było już dość późno . Wreście ich odzyskałam . Od razu poczułam się lepiej ,ale nadal nie tak jak wcześniej . Brakowało mi jednej najważniejszej osoby w tym naszym gronie -Liama . Robiłam na przekór sobie nie idąc do niego , ale przez cały czas sobie tłumaczyłam ,że on w przeciwieństwie do mnie śpi w nocy . Ja już nie mogłam normalnie przespać nocy . Za każdym razem męczył mnie ten sam koszmar .

Gdy weszłam do domu zobaczyłam jeden wielki bajzer . Po podłodze wlały się ciuchy , farby w tubkach , jakieś pędzle , trochę porozrzucanych papierów i co najdziwniejsze porozwalane ciastka . Zważając na tą późną porę i wnisokując po tym ,że na pewno ciocia nie śpi to..

-Gdzie jedziemy ??-spytałam podekstytowana wbiegając do salonu gdzie siedziała ciocia robiąc jeszce większy bajzer .

-Skąd wiesz ,że gdzieś jedziemy ?-zapytała ciocia Judit . Popatrzyłam znacząco na ten jeden wielki burdel .

-No dobraaa -przyznała ciocia .

-No to gdzie jedziemy ?!

-Ty nigdzie . Zostajesz w domu -powiedziała stanowczo ciocia .

-No dobra . No to gdzie jedziecie.

-Do Paryża !!!-powiedziała uradowana ciocia .

-Co ?! Lecicie do Paryża i nie zabieracie mnie ze sobą ?!-wkurzyłam się .

-Nie denerwuj się kochanie , ale ktoś musi się zostać i mniej więcej kierować galerią . No a ja nie mogę bo mi to już chyba najbardziej nie wypada jako wcześniejszemu opiekunowi prawnemu Beti ..-powiedziała ciocia a potem zakryła usta dłonią robiąc ogromne oczy . Znałam tą minę . Moja kochana ciocia właśnie się z czymś wygadała .

-Po 1 to tym kimś którym będzie tymczasowo kierowała Galerią oczywiście mam być ja ! Po drugie wogóle ma z tym wspólnego Beti?! I nie próbuj żadnych wymówek bo znam cię ciociu i wiem że już się wygadałaś ...

-No więc nie będziesz sama prowadziła Galerię . Zapracowłabyś mi się ! ..i to jeszcze w wakacje ! Na to już nie mogę pozwolić . Moja asystentka wyręczy cię ,ale dobrze by było jakbyś tam zaglądała ..-powiedziała i od razu pobiegła do sypialni niby się 'pakować' . Unikała mnie bo nie chciała się zupełnie wygadać .

-A druga sprawa -przypomniałam jej wchodząc do pokoju . Chwyciła za jakąś kziążkę i dla odmiany zeszła na dół .

-Cioci no!! Czemu nie chcesz mi powiedzieć o co chodzi z Beti !?-powiedziałam już zdenerwowana a ciocia wreście spojrzała mi w oczy .

-No nie wytrzymam !!-powiedziała ciocia z żalem w głosie . Wzięła moje dłonie i zaczęła mówić patrząc mi prostro w oczy .

-Beti się zaręczyła !!!-krzyknęła przeszczęśliwa ciocia podskakując w miejscu i w tym momencie do domu weszła moja siostrzyczka .
--------------------
Na początku przepraszam ,że dopiero pojawiam się po tygodniu ...
Ten rozdział też taki trozhe krótki , ale następny będzie już napewno długi .
Dziękuję Wam za kom i proszę o zkomentowanie tego rozdziału :D
już się biorę do nadrobienia Waszych :D
pozdrawiam : *******